Οι αθέμιτες πρακτικές των τραπεζών

Οι αθέμιτες πρακτικές των τραπεζών διέλυσαν την οικονομία . και εξακολουθούν ανεξέλικτοι χωρίς κανένας  από αυτούς που είναι εντεταλμένοι για τον έλεγχο των τραπεζιτών – Χρηματοοικονομικός επίτροπος , Κεντρική Τράπεζα  , υπουργείο οικονομικών, υπουργείο δικαιοσύνης , νομική υπηρεσία, βουλή, εισαγγελία κλπ- να τολμά να επιβάλει τα αυτονόητα:  Επιβολή  της δικαιοσύνης και τερματισμός των παρανομιών των τραπεζών.

Σταματήστε να ανέχεστε τις παρανομίες των τραπεζών που είναι εν ολίγοις( εκτενεστέρα θα ασχοληθώ σε επόμενο άρθρο):

Α)  υπολογισμός των τόκων με διαιρέτη  360 μέρες αντί 365.

Β) Χρέωση τόκων ανά τριμηνία

Γ) Ημερομηνία αξίας

Δ) επιτόκια πέραν των συμφωνηθέντων.

Ε) Παραβιάσεις του περί καταχρηστικών ρητρών νόμου , περί καταναλωτικής πίστης νόμου, περί συμβάσεων νόμου , περί συμβάσεων καταναλωτικής πίστης νόμου κλπ.

Οι τράπεζες αφημένες  ελεύθερες και ανεξέλικτες , την  τελευταία δεκαπενταετία ως προς την άσκηση της τραπεζικής τους λειτουργίας αφού η πιστωτική λειτουργία του κράτους ήταν ανύπαρκτη επιδόθηκαν στην δια παντός θεμιτού και αθέμιτου  μέσου καταστροφική κερδοσκοπία πάνω από κάθε λογικό και θεμιτό όριο και πρόνοια.

Η ως άνω ελευθερία των τραπεζών παρότι τυπικά διασφαλισμένη δεν ήταν ποτέ νομικά απεριόριστη, γιατί καμία ελευθερία δεν μπορεί να ασκείται καθ υπέρβαση των επιβαλλόμενων από τον κοινωνικό και οικονομικό της  σκοπό, ορίων. Κάθε ατομική ελευθερία , κάθε δικαίωμα οφείλει να  μην ασκείται καταχρηστικά . Η καταχρηστική άσκηση ελευθεριών συνιστά παρανομία. Η παρανομία συνεπάγεται ακυρότητες αδικοπραξίες και παράνομο πλουτισμό και ποινικές και διοικητικές κυρώσεις.

Για όλα αυτά θα ασχοληθούμε σε επόμενα άρθρα μας.