Ακούνε φωνές σαν τη Ζαν Ντ΄Αρκ   Το πολιτικό γίγνεσθαι, προσέλκυε ανέκαθεν τα ικανότερα άτομα μιας χώρας.Στόχος των συμμετεχόντων ,να υπηρετήσουν το κοινό καλό, με όποιο τρόπο και με όσες δυνάμεις έχουν.Εξάλλου δεν είναι λίγες οι φορές όπου, πολιτικές επιτυχίες ,οδήγησαν τον κόσμο στο να λατρεύει τους εμπνευστές αυτών,δημιουργώντας έτσι φανατισμένες στρατιές υποστηρικτών και χαρίζοντας στον εμπνευστή μια θέση στα βιβλία της ιστορίας . Οπότε το κίνητρο για κάποιον που θέλει να προσέλθει στην πολιτική είναι μεγάλο και ακόμα πιο μεγάλη είναι η προσέλευση.Είναι όμως, όλοι αυτοί που προσέρχονται στην πολιτική, ικανοί να αναλάβουν το βάρος, είτε της ευθύνης ,είτε της εξουσίας που τους δίνει η θέση τους ;   Η κυριαρχούσα αντίληψη σήμερα , είναι πως , όλοι οι πολιτικοί μηδενός εξαιρουμένου, δεν αξίζει να βρίσκονται στις θέσεις τους.Επίσης, δεν υπάρχει άνθρωπος που να πιστεύει πως κόμματα,βουλευτές και ασκούντες πολιτική, πρέπει να συνεχίσουν να πληρώνονται παράσχοντας τέτοιες υπη

Caveat emptor! Λίγο ή πολύ ,όλοι γνωρίζουμε για την τραπεζοκρατία και αν δεν το γνωρίζουμε ,σίγουρα έχουμε καταλάβει πως κουμάντο στα σπίτια μας κάνουν οι τράπεζες.Τα τελευταία χρόνια οι τράπεζες (αν και αρκετοί πιστεύουν πως πάντα συνέβαινε αυτό) είχαν επιδοθεί σε μια κούρσα απληστίας χρησιμοποιώντας ληστρικές πρακτικές απέναντι σε ανυποψίαστους και απληροφόρητους πελάτες.Τα διευθυντικά μπόνους διατηρήθηκαν ή ακόμη και αυξήθηκαν σε μια περίοδο που το ένα τραπεζικό σκάνδαλο διαδεχόταν το άλλο και η εμπιστοσύνη του κόσμου προς τις τράπεζες κατακεραυνώθηκε.Το γεγονός αυτό αποτελεί παράδοξο,γιατί;Επειδή η οριακή παραγωγικότητα που διατείνεται πως οι αγορές λειτουργούν σωστά (βλ. Adam Smith) όταν οι ιδιωτικές αποδόσεις είναι πλήρως εναρμονισμένες με τα κοινωνικά οφέλη(δηλαδή όποιος προσφέρει περισσότερο αμείβεται και περισσότερο), αδυνατεί να εξηγήσει γιατί συνεχίζουν να παίρνουν μεγάλα bonus τα μεγαλοστελέχοι των τραπεζών σε σύγκριση με την κακή τους διαχείριση. Κανονικά τα ά

      Αισιοδοξία για συμφωνία...! Καθώς οδεύουμε προς τ o  τελευταίο  eurogroup ,   η πίεση προς την ελληνική πλευρά από τους ευρωπαίους ολοένα και εντείνεται. Μάλιστα, τα ΜΜΕ μεταδίδουν αισιοδοξία από τους πολίτες για έντιμο συμβιβασμό μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και ευρωπαίων ηγετών. Όσον αφορά στο πως καταλήξαμε ο πολίτης να έχει την «ανάγκη» για έντιμο συμβιβασμό και όχι απαίτηση των κατακρεουργημένων δικαιωμάτων του (που αυτό είναι το έντιμο) ,αρκεί μονάχα να ανατρέξουμε στη δημοσιογραφία των τελευταίων τριών μηνών. Επί καθημερινής βάσης, παρακολουθούμε από τις τηλεοράσεις μας τα σενάρια που έλεγαν πως αν δεν προχωρήσουμε σε συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις δεν θα πάρουμε την επόμενη δόση για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις. Η συνεχής μετάδοση της συγκεκριμένης είδησης, δεν έχει στόχο τόσο να ενημερώσει, όσο να δημιουργήσει ηττοπαθείς συνειδήσεις. Γιατί, αν και δεν υπάρχει άνθρωπος που να θεωρεί ανεκτό ένα βιοτικό επίπεδο το οποίο δημιουργείται με 500 ευρώ το μήνα, εντού