Ακούνε φωνές σαν τη Ζαν Ντ΄Αρκ

Ακούνε φωνές σαν τη Ζαν Ντ΄Αρκ

  Το πολιτικό γίγνεσθαι, προσέλκυε ανέκαθεν τα ικανότερα άτομα μιας χώρας.Στόχος των συμμετεχόντων ,να υπηρετήσουν το κοινό καλό, με όποιο τρόπο και με όσες δυνάμεις έχουν.Εξάλλου δεν είναι λίγες οι φορές όπου, πολιτικές επιτυχίες ,οδήγησαν τον κόσμο στο να λατρεύει τους εμπνευστές αυτών,δημιουργώντας έτσι φανατισμένες στρατιές υποστηρικτών και χαρίζοντας στον εμπνευστή μια θέση στα βιβλία της ιστορίας . Οπότε το κίνητρο για κάποιον που θέλει να προσέλθει στην πολιτική είναι μεγάλο και ακόμα πιο μεγάλη είναι η προσέλευση.Είναι όμως, όλοι αυτοί που προσέρχονται στην πολιτική, ικανοί να αναλάβουν το βάρος, είτε της ευθύνης ,είτε της εξουσίας που τους δίνει η θέση τους ;

  Η κυριαρχούσα αντίληψη σήμερα , είναι πως , όλοι οι πολιτικοί μηδενός εξαιρουμένου, δεν αξίζει να βρίσκονται στις θέσεις τους.Επίσης, δεν υπάρχει άνθρωπος που να πιστεύει πως κόμματα,βουλευτές και ασκούντες πολιτική, πρέπει να συνεχίσουν να πληρώνονται παράσχοντας τέτοιες υπηρεσίες.Οι κακές συνθήκες διαβίωσης ή συνθήκες επιβίωσης για πολλούς που έρχονται σε αντιδιαστολή με τον λαμπερό βίο των πολιτικών , είναι αυτό που αποδομεί και το τελευταίο ίχνος εμπιστοσύνης των πολιτών απέναντι στο πολιτικό σύστημα.Μια αποδόμηση όμως του πολιτικού συστήματος,έχει άμεσο αντίκτυπο τόσο στη δημοκρατία όσο και στην κοινωνία ,μετατρέποντάς το έτσι, σε μη βιώσιμο.

  Ο κόσμος περιμένει έναν ηγέτη να του δείξει το δρόμο,αρνούμενος πάντα τον ιστορικό του ρόλο ,που δημιουργήθηκε απ'τις συνθήκες.Αποδέχτηκε ένα πολιτικό star system, όπου οι συζητήσεις του, θυμίζουν αυτές των μεσημεριανών εκπομπών και καθηλωμένος πια στη λήθη και την απραξία περιμένει το νέο Ιησού για να τον ακολουθήσει.Τι να περιμένεις όμως όταν ο τρόπος ζωής που επιλέξαμε εδώ και δεκαετίες έχει οικοδομήσει μια ωχαδερφιστική αντίληψη επίλυσης των προβλημάτων;Έχουμε μάθει να ακολουθούμε σαν καλά πρόβατα τα γκεσέμια του πολιτικού συστήματος υιοθετώντας την συμπεριφορά και την αντίληψη που μας πλάσαραν.

  Προσδοκώμενοι ηγέτες διαλαλούν συνεχώς πως το όραμα τους για μια δίκαιη και σωστή κοινωνία, ήταν το βασικό συστατικό που τους οδήγησε να ασχοληθούν με τα κοινά.Πως η αγάπη για την πατρίδα τους και το αίσθημα ευθύνης προς τους αδυνάτους ήταν ανέκαθεν τα ιδανικά τους.Και ας πλουτίζουν απ'την πολιτική και ας προωθούν συμφέροντα, τα ιδανικά τους όπως υποστηρίζουν είναι ακλόνητα.Θυμίζει κατά πολύ την ιστορία της Ζαν Ντ'Αρκ (Ιωάννα της Λορένης) που άκουγε φωνές πως έχει θεία αποστολή να ελευθερώσει τη Γαλλία.Το ίδιο μας λένε και οι πολιτικοί κυρίως της Δεξιάς,δηλαδή πως έρχονται για να μας σώσουν.Και έτσι γαλουχήθηκε το πολιτικό μας σύστημα.Με ανθρώπους που μετέτρεψαν την πολιτική σε τέχνη της παραπλάνησης και της εξαπάτησης, ντύνοντας τις αποτυχίες τους σε δήθεν οικονομικές θεωρίες,που αποδεικνύουν πως, οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση επίλυσης των προβλημάτων θα φέρει χειρότερες καταστροφές.

   Εδώ θα πρέπει να δώσουμε προσοχή στο ρόλο που έχουν παίξει τα ΜΜΕ στη δημιουργία και συντήρηση της σημερινής οικονομικής κατάστασης.Πρωτοπόροι στην πραπλάνηση και τη λασπολογία (κοινώς Γκεμπελισμό) , καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια λανθασμένη εικόνα για τα γεγονότα και μέσα από τη στρατηγική της έντασης ,καταφέρνουν να στρέψουν τα βλέμματα όπου αυτοί θέλουν.Εξάλλου όπως το είπε και ο Ουμπέρτο Έκο “Είναι χαζός όποιος προσπαθεί να κάνει πραξικόπημα με τάνκς στις μέρες μας.Αφού υπάρχουν τα ΜΜΕ”.Το γεγονός πως υπάρχει ειδικό ταμείο της Ε.Ε, που σκοπός του είναι να χρηματοδοτούνται δημοσιογράφοι προκειμένου να μεταφέρουν τις ειδήσεις που η Ε.Ε θέλει,απλώς ενισχύει την αντίληψη για τον αρνητικό ρόλο που παίζουν τα ΜΜΕ στη σημερινή κατάσταση.Καθημερινά, “σοβαροί” δημοσιογράφοι μπλέκουν το εγκώμιο μιας ακόμα παραπλανητικής ιστορίας και δίνουν την εντύπωση πως δεν πρόκειται για δημοσιογράφους αλλά για Τουζιτάλα, που στη γλώσσα των Σαμόα σημαίνει συγγραφέας ιστοριών.

  Έχοντας φτάσει λοιπόν σε ένα σημείο όπου η αλλαγή είναι απαραίτητη για την επιβίωση,διακρίνω δύο μεγάλα ρεύματα που θα καθορίσουν αυτή την αλλαγή.Το πρώτο πιστεύει πως το σημερινό σύστημα μπορεί να λειτουργήσει με μια γερή δόση διαφάνειας.Πως εάν στις θέσεις εξουσίας μπουν άνθρωποι , ας πούμε αδιάφθοροι, θα καταφέρουμε ένα γερό πλήγμα στη διαφθορά που κατ'αυτούς, είναι και η κύρια αιτία των οικονομικών στρεβλώσεων, οικονομικής εξαθλίωσης κ.ο.κ.

  Το δεύτερο ρεύμα έχει μια πιο ριζοσπαστική άποψη και πιστεύει πως οποιαδήποτε αλλαγή και αν επέλθει στο σημερινό σύστημα, δεν θα αλλάξει σε καμία περίπτωση τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα του συστήματος.Οπότε πιστεύουν πως πρέπει να κάνουμε μια ριζική αλλαγή, δηλαδή αλλαγή του συστήματος.

   Αν και υπάρχει και μια τρίτη εκδοχή ,αυτή που υποστηρίζουν οι νεοφιλελεύθεροι(στους οποίους έχουν μετατραπεί όλοι οι Δεξιοί) ,πως δηλαδή θα πρέπει να έχουμε αντικατάσταση του κράτους από ιδιωτικές επιχειρήσεις, εντούτοις δεν τη συγκαταλέγω στα σημερινά ρεύματα καθότι δεν αποτελεί ρεύμα,αλλά ψευδαίσθηση ρεύματος.Αυτό συμβαίνει διότι οι θεωρίες τους έχουν αποτύχει να συνεισφέρουν στο κοινό συμφέρον,κάτι που ο κόσμος το αντιλήφθηκε και το απομόνωσε,αλλά επειδή όπως γράφω και πιο πάνω τα ΜΜΕ είναι δημιουργοί ειδήσεων, έχουν καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες να ανάγουν αυτή την απομόνωση σε ρεύμα.Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουν,το παιχνίδι παίζεται ακόμα!

  Διαχρονική μου άποψη είναι πως όποιο ρεύμα και αν επικρατήσει θα επικρατήσει βίαια,όπως επικράτησε και κάθε σύστημα.Ο προπομπός για τις μεγάλες αλλαγές είναι οι μεγάλες ιδέες και οι μεγάλες ιδέες γεννιούνται μέσα από πόνο και δυστυχία.Απ'αυτό έχουμε πολύ!